اوایل آبان سال 1359، عراق توانست پس از هجومی گسترده، خرمشهر را اشغال کند. عراق، با هجومی همه جانبه قصد پیشروی در خاک ایران را داشت، اما ارتش و دیگر نیروهای مسلح ایران مقاومت بسیاری کردند و عراق باوجود آنکه پشتیبانی کشورهای غربی را همراه داشت، موفق نشد با به‌کارگیری شیوه‌های پیشرفته نظامی، بر نیروی ایمان و دانش نیروهای مسلح ایران غلبه کند.

در این هنگام، نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران، با انجام پروازهای متعدد علاوه بر اینکه همچون سد محکمی جلوی تهاجم هواپیماهای دشمن را گرفته بود، توانسته بود با بمباران‌های دقیق، ضربه‌های مهلکی بر پیکره توپخانه سنگین عراق نیز وارد کند.

نیروی هوایی عراق که توان مقابله با نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران را در خود نمی‌دید، در پاسخ‌ به حمله‌های سهمگین تیزپروازان نیروی هوایی، طی یک اقدام ناجوانمردانه، دست به موشک‌باران شهرها زده، با استفاده از موشک‌های بالسیتک اسکاد و ... تعداد کثیری از هموطنان عزیزمان را به خاک و خون کشید و این‌گونه، چهره پلید خود را به همگان نشان داد.

طی یک ماهی که از جنگ می‌گذشت، خلبانان شجاع هواپیمای شکاری بمب‌افکن اف-4، توانایی‌شان را در بمباران دقیق اهداف راهبردی عراق به اثبات رسانده بودند. به‌همین‌خاطر از سوی فرماندهی نیروی هوایی تصمیم گرفته شد در پاسخ به حمله‌های عراق، نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران نیز اقدام به انهدام وسیع تأسیسات زیربنایی عراق کند.